Over mooie mensen gesproken die je ontmoet in je leven, wil ik je voorstellen aan Els Meyer, Ik stelde haar vier vragen over me time.
Wie ben ik? (Privé)
Ach wat een moeilijke vraag. Wie ben ik? Oplettend, sociaal, empathisch, gevoelig, recalcitrant. Ik vind mezelf eigenlijk ook heel lief, maar verberg dat graag onder een stoer randje. Na 57 jaar zou ik mezelf nog steeds niet kunnen uittekenen. Maar ook niet wíllen. Ik vind het altijd een beetje saai als mensen precies weten hoe en wat. Een opmerking als Typisch Els vind ik vreselijk. Het zet je in een kader zonder bewegingsvrijheid. En als ik ergens moeite mee heb zijn het kaders, dan wil ik er tegenaan duwen. Nu maar iets algemeens over mezelf. Ik woon in Heemstede samen met mijn man Jan, dochter Tess (bijna 18) en hyper labradoodle Yip (5). Eigenlijk houd ik het meest van de stad, ik vind dorpen vaak benauwend, zo’n gevoel dat iedereen kijkt in wat voor auto je rijdt (vieze C1 van 13 jaar oud). Ons plan is om ooit weer terug te gaan naar Haarlem, een klein oud pandje in een rustig straatje. Dat dan weer wel.
Wat doe ik(werk)
Ik ben journalist voor meerdere publiekstijdschriften. Ik heb lang op redacties gewerkt, onder meer voor Beau Monde en Panorama. Maar ik werd ziek – ME/ ziekte van Lyme – en werken ging helaas niet meer. Ik ben allang blij dat ik überhaupt weer kan werken na een paar vreselijke jaren waarin ik weinig anders kon dan liggen. Momenteel freelance ik voor ondermeer Libelle en Margriet en daar ben ik heel blij mee.
Ik bén mijn werk. In de goede zin van het woord. Ik houd van interviewen, Doordat ik opleef van goede gesprekken, van verbinding zoeken, voelt het nooit als werk. Volgens mij is dat trouwens waar het in het leven om gaat: verbinding.
In dat kader heb ik me, nadat mijn moeder door een val tijdelijk in een revalidatiecentrum terecht kwam, opgegeven als mantelzorger voor ouderen. Dat geeft me ook zoveel plezier. Ten eerste hebben ze mijn tempo maar ik vind het vooral zo prettig omdat ik me echt nuttig voel. Ik luister naar hun verhalen (heerlijk!), breng ze naar ziekenhuis-afspraken en doe een boodschapje. Maar ik ben voornamelijk een soort gezelschapsdame, iemand met een luisterend oor. Ondertussen hoop ik ook nog wat te leren van hun levenservaring.
Mijn wens met me-time nemen is………
Ik vind dat een ingewikkeld begrip hoor, dat ME-time. Als ik iemand interview is dat ook ME-time. Net als dat ik op de bank hang, of een etentje heb in de stad. Lekker naar het strand voor een drankje (ik doe geen alcohol meer, dus het wordt een mocktail). Ik vind überhaupt bank hangen niet fijn, misschien omdat ik niet anders kon toen ik op mijn ziekst was en daar nogal aversie voor heb ontwikkeld. Ik ben liever actief, als mijn lijf dat toelaat.
Ik denk dat als je (chronisch) ziek bent (geweest), je tegen de meeste dingen anders aankijkt. Ik kan soms al blij zijn als ik wat kan rommelen in de tuin, of kan koken. Dat is dan ook ME-time.
Je top drie voor me-time zijn:
- een fijn gesprek.
- een goed gesprek.
- een geweldig gesprek.
Dank je wel Els voor het delen van me-time.
Joyousness me-time
Verginia Spier
Zorg goed voor jezelf
Jij bent belangrijk