Huilen
Ik ben me bewust van wat ik nu schrijf, dat elke emotie van geboorte tot dood emoties raakt. Met dit stuk wil ik in me-time een moment stilstaan, bij een gevoel van huilen die we niet laten zien of wel? Maar nooit over gesproken wordt. 
Soms heb je van die films die je raken. Deze kan ik echt aanraden, waarom? Het is zo een heerlijke huilfilm, waar je lekker van gaat snotteren. Ik heb dat twee keer ervaren, omdat ik de en de volgende dag weer ging kijken en weer huilen. Het is zo een mooi verhaal, wat je gevoel oproept “van waar maak jij je nou druk om!” Ken je dat? Het leven is om te genieten en bij mooie momenten stil te staan. Deze film raakte me, omdat de kern zo dichtbij zit, in jezelf! Keuzes maken hij of zij in de film maakt dat! Het gaat niet om goed of fout keuzes.
Wat heeft me time hier mee te maken hoor ik je denken? Simpel het huilen, even lekker emoties loslaten. De vraag is was het de film of iets in mij?
Wat maakt het uit, wanneer heb jij voor het laatst gehuild, ik bedoel echt snotteren, rode ogen, echt diepe rauwe emoties? Tranen.
Joyousness me time
Verginia Spier
Trackback van jouw site.
