Kunst en me-time
Ik vind het best wel spannend vandaag. Deze reis naar Rotterdam. Eigenlijk naar Kunsthal Rotterdam, vandaag is de eerste dag van de tentoonstelling “Hyperrealisme”ook Tjalf Sparnaay heeft twee schilderijen hangen.
De reis met de trein is 1 uur 34 minuten en met tram 8 is 10 minuten. Oke lange reis. “” ik ben nieuwsgierig naar de “fotorealistische schilderkunst”
Eindelijk ik ben er:
De meeste die indruk op maken zijn Raphaella Spence de canal grande Venetië brengt ze weer tot leven
en Roberto Bernardi de confini Segreti. Zo mooi snoep gedetailleerd in plastic verpakt.
Clive Head het schilderij Under Hungerford bridge het lijkt net of je eronder staat met het water zo golvend.
Dimitri Desiron “shade” de stenen op de grond zijn zo realistisch.
Audrey Flick ” queen” wauw wat een expressie.
Ben Shonzeit ” hot peppers” je krijgt er zin in
David Partish ” Harley fat boy” en “Mullins”
Ben Johnson “the Rookery. Arbeidsintensief proces.
Mooie fascinerende tentoonstelling ik hou hiervan. Inspirerend ik kan het niet vertellen wat je allemaal ziet. Ga er naar toe en beoordeel zelf.
Mijn me- time op zaterdag is heerlijk vroeg op en genoten van alle mooie schilderijen die er uit zagen als een foto. Het is twaalf uur en het is druk in de Kunsthal. Voor ik wegga eerst de
Pomodorisoep
Me-time is tijd nemen voor jezelf. Jij bent belangrijk.
Verginia Spier